طرح چند پرسش کوتاه در معناي «دانش‌جو»

مرضيه باقري( دانشجوي ارشد روانشناسي دانشگاه آزاد تهران شمال )

اين نوشته کامل نيست. کامل نخواهد بود. پاسخ نخواهد بود. در وسع خودش اشاره‌اي است. تنها طرح مسئله‌اي ضروري. پرسش اين است که آيا دانشجو در اين سال‌ها، جذابيت دانشجويي دهه‌هاي گذشته را دارد؟ يا خير؟ به نظر مي‌رسد که پاسخ خير است. (خير به معناي نخير، نه خير و برکت). اگر نخير، چرا؟ چرا دانشجو ديگر جذابيت و «اعتبار» دانشجويي را ندارد؟ آيا دليلش تنها چند برابر شدن «تعداد» دانشجويان کشور در طي چند دهه اخير است؟ و غلبه ي کميت بر کيفيت؟